Wednesday, February 27, 2013

ყველა ფერადშარვლიანი გეიაა??

  ორი დღეა განუწყვეტლად ვგუგლავ სიტყვა gay-ს. არანაირი უწმაწური, შინაგანი, ლანძღვა მათ მიმართ. ალბათ უწინ ეს რომ გამეკეთებინა, შემზარავი გულისრევის შეგრძნებით დავხუჭავდი თვალებს, მaგრამ ახლა მსგავსი არაფერი გამიკეთებია.
   არ ვიცოდი.

 არ ვიცი, რომ მცოდნოდა მაინც ასე მოხდებოდა თუ არა, თუმცა არა აქვს ახლა ამას აზრი.
   არანაირი მამაკაცური მიხვრა-მოხვრა, არც ველური მზერა და არც ღიმილი, რომელიც მის კაცურ იერს გაუსვმდა ხაზს, მაგრამ საშინლად მამაკაცური ნაკვთები, უცნაური მზერა და ღიმილი, არ ვიცი, ვერ ვადარებ. და კიდევ
    ხმა. ეს ის თემაა, რომელზეც აფსურდია ეჭვი შეგეპაროს მის ორიენტაციაზე. თუ შეიძლება ითქვას, ვიტყვი:გამაგიჟა, დამაჯრჯოლა,დამაბნია, სხვაგან გადამკარგა, ემოციების ცვენა გამოიწვია ჩემს თავში და ბოლოს ამატკივა...
      "ფერადი შარვლები მხოლოდ პიდარასტებს აცვიათ!"
      "ფერადი შარვლები მხოლოდ პიდარასტებს აცვიათ!"
ჯანდაბამდე გზა გქონიათ აზრებო.. ახლა გვიანია, მე ის უკვე მიყვარს  - ვყვირი ბოლო ხმაზე და ისტერიული სიცილ-ტირილი მიტყდება..ლეპტოპთან მივედი, მისი სახელი და გვარი ჩავწერე და შოკი მივიღე. არა, არა ეს ძალიან "ლაითად" ნათქვამია,როგორ შეიძლება იმას რაც იმ წუთას დამემართა მხოლოდ შოკი ვუწოდო... სასაცილოა უბრალოდ!
        კოცნის... ვიღაც სიმპატიურ მამაკაცს, არა უფროსწორად ბავშვს, ტუჩებში. ხარისხიანი ფოტოა, იქნებ დადგმაა, კრეატივი, ის ხომ მსახიობობს, ერთგვარი პიარია, სკანდალი.. აააააააა ჯანდაბა! მეორე, მესამეც, მეოტხეც მასთან. უყვარს, უყვაართ. ორივე რა სიმპატიურია, არა მათზე ეს სიტყვა არ ჯდება,ძალიან საყვარლები თუნდაც იმ ფოტოზე სადაც ყოვლად უმანკო სახეებით ერთმანეთს, ჩემთვის თავზარდამცემად, კოცნიან.

   მძულს ბიჭი, ბიჭის გამო! რატომ უნდა დამმართნოდა ეს მე, ვერ ვხვდები.. ვერც იმას რატომ ვიცინოდი, რატომ გადაიზარდა ისტერიულ სიცილში, ცრემლების წამოსვლამდე, თავის ატკივებამდე, დაღლამდე...
   ვყვირი. შუა ქუჩაში, გიჯივით. ყველას უკვირს, მიყურებენ და გიჟი ვგონივარ, ზოგს ვეცოდები, ვიღაცას ვაწუხებ... ბავშვმა შეშინებული გამომაყოლა თვალი. არა, არა არ გავგიჟებულვარ, მსგავსი არაფერი, უბრალოდ ცოტა დავლიე. წავიქეცი. ვიღაც ბიჭი მოვიდა დასახმარებლად, თუმცა წითელი შარვალი ეცვა...
    -"თავი დამანებე პიდარასტოოოო " ვყვიროდი ბოლო ხმაზე და მუშტებს გულზე ვურტყამდი რაც ძალა მქონდა შემორჩენილი.
   ჰმ, მსგავსი კადრები ფილმში მინახავს... ისტერიკებში ჩავარდნილ გოგონას, ვიღაც უცხო ბიჭი ამშვიდებს გულში იკრავს, მაგრამ არც ეს არის ფილმი და არც მე ვარ მსახიობი. მან კი... ხელi მკრა და მიწაზე დამანარცხა.
   -პიდარასტებოოოო, როგორ მძულხართ, მეზიზღებით, ეშმაკსაც წაუღიხართ.
    აგერ უკვე მეექვსე დღეა თავი გაუჩერებლად მტკივა. თვალის გახელისთანავე ღია ფანჯრიდან შემოსულმა სიცივემ გამომაფხიზლა და სასიამოვნო გრძნობა  დამიტოვა. ზეზეულად წამომდგარმა ლეპტოპი ჩავრთე და აუჩქარებლად ავკრიფე GAY.. თითქოს დამშვიდებული ვათვალიერებდი ფოტოებს და მსგავს ზიზღსაცაღარ ვგრძნობდი, პირიქით თითქოს მათმა შინაგანმა განწყობამ, Eმოციამ, გრძნობებმა ჩემს სხეულზე გადაიარა და ყოველგვარი პროტესტი გამიქრა მათ მიმართ... რა სულელი ვარ, როგორ ვიფიქრე რომ პიდარასტი შემიყვარდა, რატომ გავიფიქრე რომ ყველა ფერადშარვლიანი პიდარასტია...
   -გვანცა, როგორ ხარ, როგორ გაატარე უქმეები?
   -უი, შენ არ იცი ექვსი დღის წინ კლინიკური სიკვდილი რომ მქონდა?? ))
  -რაოო? მეღადავებიი??
  -არა, წამო მოგიყვე.
  ორი დღეა განუწყვეტლად ვგუგლავ სიტყვა GAY ს...

No comments:

Post a Comment