არ შეიყვარო... (ღმერთო ჩემო)

გუშინ ჩემს ნაწერებს (დღიურში) გადავხედე და გაოცებული დავრჩი... ნაწერები ერთმანეთისგან ძალიან განსხვავებული და სხვადასხვა ემოციებით იყო დატვირთული... ჩემი ყურადღეება ერთი და იმავე რიცხვის და ასევე თვის თუმცა განსხვავებული წლის ნაწერმა მიიპყრო.
ალბათ ვერაფერი გაიგეთ...
არაუშავს ახლავე ყველაფერს აგიხსნით.
 

02.03.2010  (ნაწყვეტი)
  ცუდად ვარ!
მენატრება... მართალია ის აქ არის, თუმცა ჩემგან მაინც ძალიან შორს :(
 ზოგჯერ როგორ მინდა საკუთარ თავს წითელი ხაზი გადავუსვა, მინდა საკუთარ ფიქრებში მომენტების წაშლა, რომლებიც მოსვენებას არ მაძლევს...
  იცი, როგორ მინდა საკუთარი გრძნობების გამჟღავნება, მაგრამ ვერ ვახერხებ (თავმოყვარეობა :( ) რამდენი რამეა შეუძლებელი ჩემთვის... ასე მარტო მე თუ დამემართებოდა
    რატომ არ ვიბრძვი ბედნიერებისთვის? რატომ დავუჯერე სიტყვებს: "გაუშვი და თუ უყვარხარ დაგიბრუნდება" ...  
     ჯერ არ დაბრუნებულა.
      დავიღალე...
    გამარჯობა დაკარგულო სიყვარულო, აუხდენელო ოცნებავ, ტკბილო მოგონებებო...
                         მე ისევ ძველებურად მიყვარხარ, შეიძლება უფრო მეტადაც კი.
მინდა ცოტა ხანი მაინც შემეძლოს ძილი,
მაგრამ ჩემს სიზმრებშიც შენ ხარ!
   მე ხელს გამოგიწვდი, ჩამჭიდე და გამომყევი.
შორს წაგიყვან.. ოღონდ გამომყევი!
  ნეტავ სად ხარ ახლა? სად გეძებო??

02.03.2011 (ნაწყვეტი)

  მხოლოდ ერთი კითხვა მიტრიალებს თავში: როდის ვიყავი ბოლოს ბედნიერი?

   დღეს... სულ რაღაც ორი საათის წინ! :) :) :)

"უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე..."  ბატონო გალაქტიონ ამ სიტყვებში ვერ დაგეთანხმებით...  პირიქით სიოც დაჰქრის და ტყეც კრთება  :) :)  ახლა შეყვარებული არ ვარ, მაგრამ სილამაზესაც ვამჩნევ და...   დღეს გარეთ რომ ვიყავი ქარიშხალი სულაც არ იყო, პირიქით... :) :) :)

პ.ს ამ ნაწერებიდაის აზრი ერთია...  მე უსიყვარულოდ უფრო ბედნიერი ვარ , იქნებ ასეც ჯობდეს...  არ მინდა ჩემი ნაწერები ცხოვრებამოძულებულ, ჭირვეულ პიროვნებად მახასიათებდეს... მე ხომ სინამდვილეში ასეთი სულაც არ ვარ :)